Van stille jongen met taalachterstand naar blij kind dat praat en actief meedoet

De Sint Josephschool in Heerhugowaard valt binnen een regio waar taalproblematiek steeds vaker voorkomt. Zo ook in groep twee, waar een leerling die tweetalig wordt opgevoed, een duidelijke achterstand in zijn taalontwikkeling heeft. Als hij zonder ondersteuning naar groep drie zou gaan, loopt hij zeker vast, aldus zijn juf Inge. Wat doe je als school als een kind geen taalontwikkelingsstoornis (TOS) heeft, maar wel degelijk hulp nodig heeft? Intern begeleider Mirjam en juf Inge doen hun verhaal over hoe de consulent van het Samenwerkingsverband op een kritische en creatieve manier met hen meedacht.

Volgens Inge was de jongen warrig, had hij een slechte concentratie, was hij veel met verschillende dingen tegelijk bezig en had hij daarbij ook nog een taalachterstand. Hij praatte weinig, zijn zinnen waren onsamenhangend en het was moeilijk om te begrijpen wat hij bedoelde. Hij zou het niet gaan redden in groep drie, dat was voor haar duidelijk.

Inge uitte haar zorgen bij zowel Mirjam als zijn ouders, wat enigszins rauw op hun dak viel. Ze vroegen zich af of de school wel de juiste dingen deed voor hun zoon. Ze konden zich niet helemaal vinden in wat zowel Mirjam als Inge zagen, namelijk dat het probleem bij zijn taalontwikkeling lag. Ze waren wat argwanend, toen er overleg plaatsvond met het Samenwerkingsverband. Moet er zoveel uit de kast worden gehaald voor onze zoon?

Om in aanmerking te komen voor betrokkenheid van VierTaal gelden criteria (stoorniscriteria) op het gebied van taalontwikkelingsstoornis. VierTaal is een instelling met scholen en ambulante diensten voor leerlingen met een auditieve- en/of communicatieve beperking of voor slechthorend- of dove leerlingen. De jongen voldeed niet aan deze criteria, dus moest er verder gekeken worden.

School redde het niet alleen

School vroeg om advies en ondersteuning aan het Samenwerkingsverband, waar geen papieren en testen nodig zijn, maar waar gedetailleerd wordt gekeken naar wat een kind nodig heeft. Eén ding was duidelijk: school redde het niet alleen en kon niet bieden wat de jongen nodig had. Ondanks de weerstand van ouders zette school door en vonden er meerdere multidisciplinaire overleggen plaats met een consulent van het Samenwerkingsverband.

Gezamenlijk werd er besproken wat er nodig was en werd er een arrangement ingezet. De eerste stap was de hulp inroepen van een logopediste, die de jongen hielp met taal, concentratie en het praten in volledige zinnen. Vervolgens werd de hulp van een orthopedagoog ingeroepen. Wellicht kan zij de jongen op taalniveau een boost geven?

Zo gezegd, zo gedaan.

De orthopedagoog is aan de slag gegaan met voorschotbenadering, waarbij kinderen in groep twee worden voorbereid op het leren lezen, waardoor het straks in groep drie niet nieuw is. Hiermee boek je gelijk succes en een positieve schoolbeleving, zo ook in het geval van deze jongen, in plaats van frustratie. De voorschotbenadering voor de jongen duurde drie maanden, waarbij hij twee keer per week een half uur één op één werd begeleid.

Ze zien hoe hun zoon is gegroeid

Het resultaat was verbluffend. Van een jongen die om extra aandacht vroeg, soms wat dwars lag en niet echt lekker in zijn vel zat, ziet Mirjam nu een blij kind door school rondlopen. Zijn taalontwikkeling is verbeterd en ook zijn ouders zijn blij. Ze zien hoe hun zoon is gegroeid. Van hun oorspronkelijke argwaan is niets meer over.

Ook Inge ziet dat de jongen beter geconcentreerd en rustiger in de klas zit. Hij kan haar instructies goed opvolgen. Hij zit nu boven het gemiddelde ten opzichte van de andere kinderen in groep drie en kan goed meekomen. Voor Inge was het onmogelijk geweest om dit in haar eentje te bereiken qua tijd en een volle klas met kinderen. Ze kan en wil veel doen, maar op een gegeven moment houdt het op.

Door dergelijke kortdurende arrangementen en het onafhankelijk meedenken door het Samenwerkingsverband kan je een kind boven water houden. De jongen voelt zich serieus genomen en ouders voelen zich gehoord. Moeder kwam onlangs naar Inge toe en zei: “Ik ben zo blij met je.”

Er is met elkaar gekeken wat het beste is voor het kind en uiteindelijk heeft dit voor iedereen meer dan goed uitgepakt. Passend onderwijs is volgens Mirjam en Inge belangrijk. Als leerlingen niet mee kunnen komen, haken ze af. Door dergelijke arrangementen kunnen ze op een snelle en ondersteunende manier weer aanhaken.