Maandbericht - Januari 2023

In dit maandbericht de volgende onderwerpen:

• Astrid Ottenheym neemt afscheid van PPO-NK
• ‘Bouwen aan een inclusief ecosysteem met een sterke alliantie tussen school, kind en ouders’
• Feestelijke diploma-uitreiking van de eerste groep HB-Specialisten
• Uit het werkgebied Alkmaar-Noord: Een mini-maatschappij, want ze horen erbij
• Van het kenniscentrum HB – over evolutie en ontwikkeling van de mens – een reis door de tijd.
• Trotse gezichten bij eerste Egmond Heroes Run

Beste lezer,

Het nieuwe kalenderjaar is begonnen en daarmee in gedachten ook al de voorbereidingen voor het nieuwe jaar.

Een jaar waarin veel voor ons zal veranderen, omdat Astrid Ottenheym heeft aangegeven per 1 oktober PPO-NK te gaan verlaten. We zijn er nog een beetje stil van.

De afgelopen 9 jaar was zij de bezielende kracht van ons samenwerkingsverband en heeft PPO-NK zich kunnen ontwikkelen tot een krachtige organisatie waarin niet de regels maar het belang van het kind voorop staan. Een samenwerkingsverband dat staat als een huis.

Kijk ook op onze community voor meer nieuwsberichten.

Op 1 oktober 2023 zal bestuurder Astrid Ottenheym ME MLE na negen jaar het samenwerkingsverband Passend Primair Onderwijs Noord-Kennemerland (PPO-NK) verlaten. Dat heeft de Raad van Toezicht van PPO-NK op 18 januari 2023 bekendgemaakt.

“Astrid Ottenheym heeft haar besluit genomen in het belang van de doorontwikkeling van de organisatie”, zegt voorzitter Marianne Volp-Kortenhorst van de Raad van Toezicht van PPO-NK. “Wij vinden het heel jammer dat Astrid vertrekt. In de negen jaar dat zij hier als bestuurder werkzaam is, heeft PPO-NK zich ontwikkeld tot een bloeiend ecosysteem waarin het gezamenlijke belang van kinderen, ouders en scholen voor primair en speciaal onderwijs altijd vooropstaat. Haar langdurige inzet voor PPO-NK wijst op de grote betrokkenheid die Astrid voelt bij de kinderen, ouders en scholen in Noord-Kennemerland. Tegelijkertijd hebben we begrip voor haar besluit en waarderen we de timing daarvan. PPO-NK stáát en onlangs is een breed gedragen ondersteuningsplan voor de komende periode gereedgekomen. Dat geeft ons de ruimte om de komende maanden in alle rust met betrokkenen in en rond PPO-NK te onderzoeken wat voor bestuurder er nodig is voor de volgende ontwikkelingsfase van het samenwerkingsverband.”

Interview ‘Bouwen aan een inclusief ecosysteem met een sterke alliantie tussen school, kind en ouders’

Astrid Ottenheym vertrekt op 1 oktober 2023 bij het samenwerkingsverband Passend Primair Onderwijs Noord-Kennemerland (PPO-NK). Zij is daar dan negen jaar bestuurder geweest. Vijf vragen over haar vertrek, de actuele vraagstukken en haar eigen toekomst.

1. Astrid, je hebt half januari bekendgemaakt dat je in het najaar van 2023 bij PPO-NK gaat vertrekken. Waarom heb je dat besluit genomen?

“Omdat ik denk dat dit in het belang is van PPO-NK. Ik ben hier begonnen in 2014, één maand na het van kracht worden van de wet Passend onderwijs. Dat is in september negen jaar geleden. Samen met alle professionals, ouders en kinderen en gemeenten hebben we in die jaren PPO-NK uitgebouwd tot een ecosysteem om de alliantie tussen school, kind en ouders te versterken. Een systeem waarin iedereen een rol heeft, waarin het leitmotiv keer op keer is om het samen beter te doen voor kinderen. Dat was en is verschrikkelijk boeiend. Maar een bestuurder kan niet eeuwig blijven. Voor de duurzaamheid is het goed om op het juiste moment te kijken wie de ontwikkeling kan voortzetten. En als er ooit een geschikt moment is, dan is het nu. De infrastructuur staat, we hebben vorig schooljaar met meer dan 500 man een prachtig nieuw ondersteuningsplan gemaakt en zijn daar net mee aan de slag. De Raad van Toezicht kan nu vanuit rust op zoek naar een geschikte opvolger. Waarbij de vraag niet is: ‘hoe vinden we een nieuwe Astrid?’, maar ‘wat voor bestuurder heeft PPO-NK de komende jaren nodig?”

2. Wat laat je achter bij PPO-NK?

“Een organisatie waarin we niet denken te weten wat goed is voor een ander, maar waarin we samen bedenken wat goed is voor ons allen. Vooral voor dat kind dat niet tussen wal en schip mag vallen. Een infrastructuur waarin mensen elkaar ontmoeten en steeds beter in staat zijn om vanuit begrip voor elkaar lastige vragen te bespreken en nieuwe oplossingen te zoeken. Een sterk team van consulenten, een Raad van Toezicht die volledig is toegerust, een deelnemersraad met schoolbesturen die verschil willen maken voor inclusieve werkgebieden en een dekkend netwerk. Dit alles niet top-down, maar als een elkaar versterkend netwerk en vanuit co-creatie met de betrokkenen in de werkgebieden en thematische netwerkgroepen. Ik ben trots op wat we samen hebben neergezet.”

3. Wat neem jij mee naar je volgende bestemming?

“De ervaring dat meervoudige perspectieven waardevol zijn, dat je met ‘the whole system in the room’ verder komt. Dat je alles, ook de meest lastige vragen, kunt bespreken als je het maar doet vanuit wederkerigheid en compassie voor elkaar. Dat 1 + 1 vaak 11 is. Dat wist ik wel, maar hier heb ik het in de praktijk zien gebeuren. Als je met elkaar kijkt naar het gezamenlijk belang, naar wat ieder nodig heeft om in beweging te komen, dan ontdek je dat je in de basis veel overeenstemming hebt. Dat zorgt voor ruimte en creativiteit, voor nieuwe oplossingen.”

4. Welke grote vraagstukken draag je op 1 oktober over?

“De vraag hoe we de veranderingen die zijn ingezet, in ons denken en doen laten indalen. Bij het toewerken naar inclusiever onderwijs en inclusievere werkgebieden: hoe gaan we echt includerend werken? Bij de overgang van een beslissingsgericht naar een ontwerpgericht besluitvormingsmodel: hoe krijgen we het werken vanuit prototypes en co-creatie in ons DNA? Anders blijft het oude wijn in nieuwe zakken. Onze mindset moet mee-veranderen.”

5. Zelf ga je vanaf 1 oktober vast niet stilzitten. Wat zijn je plannen?

“Ik stap in de vrije ruimte. Ik verlaat PPO-NK dus niet voor een andere baan. Wel weet ik dat ik wil blijven werken aan het versterken van onderwijs, leerkrachten, ouders en kinderen en organisaties om bij te dragen aan de transitie waar we in zitten. En dat ik mijn promotie-onderzoek ga afmaken. Ik ben aan het promoveren op het meervoudig perspectief nemen van leerkrachten in het omgaan met moeilijk gedrag. Daarvoor heb ik met een team een training ontwikkeld, ‘Wegwijs in gedrag’, en die gaan we verder ontwikkelen. Waartoe dat gaat leiden? Geen idee. Dat is spannend. Maar ik ga met vertrouwen de open ruimte in.”

Feestelijke diploma-uitreiking van de eerste groep HB-Specialisten

Afgelopen vrijdag 13 januari hebben 18 onderwijsprofessionals van verschillende scholen binnen ons samenwerkingsverband het felbegeerde diploma 'HB-specialist' mogen ontvangen.
Wij zijn trots en blij met het behaalde resultaat en hun toekomstige inzet voor de begaafde leerlingen binnen ons samenwerkingsverband.

Meer lezen? Bekijk ook ons Kenniscentrum HB of kom eens langs.

Uit het werkgebied Alkmaar-Noord: Een mini-maatschappij, want ze horen erbij

In het Rodi weekblad van 30 november jl. stond een bijzonder interview over Bram.

Bijzonder, omdat Bram het syndroom van Down heeft en hij door middel van gezamenlijke bekostiging vanuit het samenwerkingsverband en de gemeente Alkmaar toch naar een reguliere school kan.

De Erasmusschool kan door deze gezamenlijke financiering dit schooljaar de twee kleuters Bram en Ahmet met Down een uitdagende onderwijsomgeving bieden, passend bij de mogelijkheden van deze kinderen. Bij een onderwijszorgarrangement bekostigt de gemeente het zorgdeel en het samenwerkingsverband het onderwijsdeel van het arrangement per leerling.

Een paar keer per jaar vindt er op de school een multidisciplinair overleg plaats. De voortgang wordt geëvalueerd en er wordt gekeken welke nieuwe ontwikkelstappen de leerlingen kunnen zetten. Hierbij ondersteunt een experts vanuit Heliomare de school, door middel van observaties in de groep en adviezen aan de leerkracht en begeleider.

De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties keurde in oktober 1992 een resolutie goed waarin 3 december tot Internationale Dag van mensen met een beperking werd verklaard. In Nederland is deze dag bekend als ‘Wereld Gehandicapten Dag’. Marjon Veeman uit Waarland ondersteunt kinderen met een handicap en hun gezinnen. Bram (vijf jaar) heeft het downsyndroom. Toen hij en zijn moeder Renate (34 jaar) Marjon (53 jaar) leerden kennen was Bram twee jaar.

Bram met downsyndroom doorloopt reguliere school

“Het beroep wat ik uitoefen vind ik heel waardevol. Toen ik Bram net leerde kennen kon hij een beetje kruipen. Ik kwam in het gezin om te helpen bij extra stimulatie voor zijn ontwikkeling. We hebben kennisgemaakt en uiteindelijk heb ik hem meegenomen naar een reguliere peuter-speelzaal. Ik kwam drie keer in de week langs, waarvan één keer in de peuterspeelzaal. Dit laatste is uiteindelijk uitgebreid naar drie keer. Bram was welkom met begeleiding, ik kon hem leren spelen, spel aanpassen en de extra zorg verrichten in de vorm van individuele begeleiding. De samenwerking werkte goed zodat Bram zich kon ontwikkelen op zijn eigen tempo,” vertelt Marjon trots.

“Bram heeft twee oudere broers die al op de Erasmusschool zaten. Hij was er inmiddels goed bekend, want Bram ging graag elke dag mee als zijn broers naar school werden gebracht. De juf vroeg wanneer Bram op school kwam, ze benadrukte dat hij er welkom was. Wij als ouders zijn met Marjon en haar collega in gesprek gegaan. Dat er begeleiding bij moest zijn was duidelijk,” meldt Renate. “De hulp kwam vanuit Innovatie Jeugd van Esdégé-Reigersdaal. We zijn begonnen met vijf ochtenden per week, inmiddels gaat Bram nu hele dagen naar school. In de klas zit hij met nog een mannetje dat down heeft. Zij voelden zich direct met elkaar verbonden. De twee spelen ook graag met andere kinderen,” voegt Marjon toe. “De kinderen kijken niet naar Bram alsof hij een handicap heeft. Ze zien hem als Bram en ze weten dat het er gewoon bij hoort. Ze houden rekening met hem, hij kan bijvoorbeeld niet heel stabiel lopen. Als ze in een groep door de gang lopen letten ze extra op hem.”

Uniek

“Het is uniek dat een basisschool zijn deuren zo wijd openzet voor deze mannen. Dat is echt niet overal zo. Het is een unieke plek. Velen zien angsten en moeilijkheden, deze school gelukkig niet,” lacht Renate.

Renate wist pas toen Bram op haar borst lag dat er iets niet klopte. “We kregen zomaar zo’n kindje, ik had geen idee. Ik ben blij dat Marjon ons geholpen heeft. Mijn hoofd tolde met vragen als: wat is dit, waar gaan we naartoe, wat kan hij wel, wat kan hij niet? Marjon heeft ons altijd gerustgesteld dat het goedkwam en wees ons de weg die we konden bewandelen. Marjon weet als geen ander dat leven in het moment essentieel is. Je kunt een klein stukje vooruitkijken en je werkt naar een doel dat haalbaar is. Je ziet vanzelf wat daaruit komt.”

Trots

“Wij als ouders hebben gekozen voor regulier onderwijs. Je kunt ook kiezen voor speciaal onderwijs, maar het is bewezen dat kids 70% meer leren op een reguliere school. Mijn Bram kan gedrag kopiëren van de ‘normale’ kinderen, ach en wat is normaal eigenlijk? Ik zie het zo: de kinderen in zijn klas eten met hun mond dicht en Bram neemt dit over. Dat scheelt zó in zijn opvoeding. Kinderen kijken naar elkaar. Bram kan knutselwerkjes maken, omdat hij ziet hoe zijn klasgenootjes dit doen. Hetzelfde geldt ook voor het spelen in de speelhoek. Dat is echt de grote kracht van regulier onderwijs. Een groep leert al heel jong om voor andere kinderen te zorgen. Als zij wel vragen hebben over de situatie van Bram leg ik het hen graag uit, ik ben er immers om te helpen. Ik ben trots dat ik Bram heb weten mee te krijgen naar de grote wereld waar hij veilig is,” licht Marjon toe.

Grootste wens

Renate is een trotse moeder: “Ik ben blij dat hij redelijk kan praten, dat maakt het voor ons zoveel makkelijker. Natuurlijk zal hij nooit zo praten als onze andere kinderen, maar ik neem hier genoegen mee. Wij verstaan hem, hij verstaat ons. Wat hij nog meer leert maakt mij niet uit, mijn grootste wens is uitgekomen. Natuurlijk wil je dat je kindje een gewone toekomst kan hebben, je gunt hem het beste. Wij doen er alles aan om zijn leven zo goed en fijn mogelijk te maken.”

Helemaal alles hetzelfde doen als de ‘normale’ kids hoeft niet. De mannen hebben een aangepaste stoel en er wordt nauw samengewerkt met de fysiotherapeut en een logopedist. Marjon helpt de mannen in de klas. Waar zij eerst stap voor stap begeleid moesten worden bij het omdraaien van hun fotokaartje op het bord, drinken en jas pakken, doen ze dit nu zelf. “De leerkracht gebruikt gebaren die wij ze hebben aangeleerd. Liedjes en activiteiten worden hiermee aangeduid. Ze doen gewoon mee met het opstarten van de dag.” Marjon heeft een eigen hoek in de klas waar ze aan de slag gaat met Bram en zijn klasgenootje. Ze werken met een laatjes-systeem. Laatje één is een onderdeel waar ze dingen gaan leren, nu werken zij aan pictolezen. Laatje twee kan een werkje of puzzel maken zijn en in laatje drie liggen naambordjes. De beide mannen zoeken daar hun naam op en plakken die bij de activiteit op het kiesbord die ze graag willen doen.

De juf van Bram wist zelf in het begin ook niet hoe een en ander zou verlopen. “We zijn ervoor gaan vechten in samenwerking met Marjon. Je moet er open in gaan. Die houding heeft ons allemaal veel gebracht. De klas is een mini-maatschappij waar we werkelijk trots op kunnen zijn. Zij horen erbij.” Hulpverleners als Marjon zijn waardevol.

Bron Rodi media, 30 november 2022.

Kenniscentrum HB – over evolutie en ontwikkeling van de mens

– een reis door de tijd.

Op 23 januari was Nico van Straalen te gast in het kenniscentrum HB. Nico is bioloog en heeft zich gespecialiseerd in de evolutiebiologie. En schrijft hierover regelmatig in het Noord-Hollands dagblad.

Tijdens de lezing werden de aanwezigen meegenomen op een indrukwekkende reis door de tijd. De kinderen stonden oog in oog met schedels uit verschillende ontwikkelstadia van de mens en konden aan de spreker al hun vragen stellen over het onderwerp. Wat waren ze allemaal betrokken en wat fijn om iedereen te mogen ontvangen in onze nieuwe ruimte.

Meer informatie over het kenniscentrum HB en komende activiteiten en lezingen vind je op het kenniscentrum HB of kom een keer langs.

Trotse gezichten bij eerste Egmond Heroes Run

EGMOND AAN ZEE – Afgelopen zondag 8 januari stonden 105 deelnemers met een beperking of chronische aandoening aan de start tijdens de eerste Egmond Heroes Run, nieuw onderdeel van het NN Halve Marathon Weekend.

Onder de hardlopers is het een echte klassieker in januari: de Egmond Halve Marathon. Na twee jaar afwezigheid ging deze zware loopwedstrijd, die deels over het strand voert, dit weekend eindelijk weer door. Voor deelnemers met een beperking of chronische aandoening was het dit jaar ook mogelijk mee te doen aan dit mooie hardloopfestijn. Tijdens de Egmond Heroes Run kon iedereen meedoen. Met maar liefst 105 deelnemers die met een blij en trots gezicht de finish haalden, kan nu al van een nieuwe traditie worden gesproken.

De NN Egmond Heroes Run was bewust laagdrempelig georganiseerd zodat iedereen mee kon doen. En dat was ook bij de start al te zien. Tussen de deelnemers waren lopers met een framerunner, in een rolstoel, met een prothese of met een buddy. Door samen te lopen met een vriend of familielid kon ook iedereen met een visuele of verstandelijke beperking meedoen. Door die ‘meelopers’ werd het ook nog eens nog gezelliger van start tot finish!

Het startschot werd gegeven door twee echte sporthelden: Marlou van Rhijn, voormalig paralympisch kampioen sprint, en Tristan Bangma, paralympisch en wereldkampioen tijdrit op de baan. Zij wensten iedereen veel succes en vooral veel plezier bij de run en toen klonk het PANG van het startschot. Onze ambassadeur Tristan liep de eerste honderd meter mee met deelnemers.

Daarna vingen Tristan en Marlou alle deelnemers op door het finishlint vast te houden en vooral hard te klappen voor alle helden. Zij hadden ondanks de harde wind toch maar mooi die 1,8 of 3 km door de straten van Egmond succesvol afgelegd. Bij de finish merkte Tristan een hele goede sfeer bij iedereen: “Ik krijg hier heel veel energie van. Prachtig, enthousiaste en blije mensen. Zelf weet ik hoe belangrijk sport kan zijn. En mooi om te zien hoe het verbindt en toegankelijk is voor iedereen.”

Bron: Alkmaar.nl/actueel. (foto’s: Wim Meijer Fotografie)

Colofon

Je ontvangt deze nieuwsbrieven omdat je lid bent van de PPO-NK community.
Neem voor vragen over dit maandbericht contact met ons op via e-mail:

communicatie@ppo-nk.nl of telefoon: 072 792 01 10

Onze gegevens:
Samenwerkingsverband PPO-NK
Hertog Aalbrechtweg 5, 1823 DL Alkmaar
Wil je deze e-mail niet meer ontvangen? Meld je af op: communicatie@ppo-nk.nl