Workshop Samen Leren Leven
Hoe zien wij de toekomst voor ons? En hoe kunnen we die 'droom' realiseren?
Dit waren de twee vragen waar we met elkaar over hebben gepraat in de workshop. Eerst zijn we in groepen met elkaar in gesprek gegaan over allerlei droombeelden. Voor de één ziet het er uit als 'onderwijs volgt het kind', waarbij er vertrouwen is in elkaar (ouders, leerlingen en professionals), zodat we optimaal kunnen samenwerken op het gebied van onderwijs en zorg.
Dit leidde ook tot vragen als: "Wat betekent dit voor ons onderwijssysteem?" of "Hoe zou het gebouw er dan uit moeten zien?" of "Wat betekent dit voor de samenwerking tussen gemeente en het onderwijs?" Kortom: Er werden veel vragen aan elkaar gesteld waarbij de mindset hetzelfde was. Wat hebben we samen te doen om de beweging naar inclusiever onderwijs te kunnen realiseren?
Nadat de vragen die de dromen opriepen waren besproken zijn de deelnemers aan de slag gegaan met de inclusieladders. In de ruimte stonden ladders opgesteld waar de dromen bovenaan de ladder werden opgehangen. Daarna ging elke groep nadenken welke stappen gezet zouden moeten worden als je kijkt vanuit de toekomst. Wat zien we dan geleidelijk veranderen? Bijvoorbeeld: De droom: Elk kind krijgt gelijke kansen door ze ongelijk te ondersteunen. De hoogste tree op de ladder (die het dichtst bij de toekomst staat) laat ons dan verlengde schooldagen zien met aangepaste, rijkere schooldagen. De tree daaronder staat een klein beetje verder bij de toekomst vandaan en zeg dat er dan eerst aandacht moet zijn voor het moderne schoolgebouw waar zorg en onderwijs geïntegreerd is. Maar om dat mogelijk te maken zal er eerst gezorgd moeten worden dat elk kind onderwijsaanbod krijgt en tot leren komt. Dat is mogelijk als de financiering van onderwijs en zorg 1 pot gaat worden en niet meer verdeeld is over Jeugdwet en Onderwijswet. En uiteindelijk komen we dan bij de onderste tree van de ladder oftewel de nabije toekomst. Hierin zien we de stap die we NU al kunnen zetten. Namelijk: Met elkaar praten, ideeën en oplossingen uitwisselen en op kleine schaal dingen 'uitproberen'. Uiteindelijk verliet iedereen optimistisch de workshop met het gevoel dat de eerste stapjes nu al gemaakt kunnen worden.
Reacties
Eerst zijn we in groepen met elkaar in gesprek gegaan over allerlei droombeelden.
Voor de één ziet het er uit als 'onderwijs volgt het kind', waarbij er vertrouwen is in elkaar (ouders, leerlingen en professionals), zodat we optimaal kunnen samenwerken op het gebied van onderwijs en zorg. Dit leidde ook tot vragen als: "Wat betekent dit voor ons onderwijssysteem?" of "Hoe zou het gebouw er dan uit moeten zien?" of "Wat betekent dit voor de samenwerking tussen gemeente en het onderwijs?"
Kortom: Er werden veel vragen aan elkaar gesteld waarbij de mindset hetzelfde was.
Wat hebben we samen te doen om de beweging naar inclusiever onderwijs te kunnen realiseren? Nadat de vragen die de dromen opriepen waren besproken zijn de deelnemers aan de slag gegaan met de inclusieladders.
In de ruimte stonden ladders opgesteld waar de dromen bovenaan de ladder werden opgehangen. Daarna ging elke groep nadenken welke stappen gezet zouden moeten worden als je kijkt vanuit de toekomst. Wat zien we dan geleidelijk veranderen?
Bijvoorbeeld: De droom: Elk kind krijgt gelijke kansen door ze ongelijk te ondersteunen. De hoogste tree op de ladder (die het dichtst bij de toekomst staat) laat ons dan verlengde schooldagen zien met aangepaste, rijkere schooldagen.
De tree daaronder staat een klein beetje verder bij de toekomst vandaan en zeg dat er dan eerst aandacht moet zijn voor het moderne schoolgebouw waar zorg en onderwijs geïntegreerd is. Maar om dat mogelijk te maken zal er eerst gezorgd moeten worden dat elk kind onderwijsaanbod krijgt en tot leren komt. Dat is mogelijk als de financiering van onderwijs en zorg 1 pot gaat worden en niet meer verdeeld is over Jeugdwet en Onderwijswet.
En uiteindelijk komen we dan bij de onderste tree van de ladder oftewel de nabije toekomst. Hierin zien we de stap die we NU al kunnen zetten. Namelijk: Met elkaar praten, ideeën en oplossingen uitwisselen en op kleine schaal dingen 'uitproberen'.
Uiteindelijk verliet iedereen optimistisch de workshop met het gevoel dat de eerste stapjes nu al gemaakt kunnen worden.